Darkness over Daggerford

(Deze RP sessie is gebaseerd op Faerûn (The Forgotten Realms)

674 AToT (After Time of Troubles)
Daggerford (Northwest Faerûn, near Baldurs' Gate and Waterdeep)

Dagboek van een Rebel

''Na een lange strijd tussen goed en kwaad in het dorpje Daggerford heeft het lot beslist dat de kwade zijde zou overwinnen. Nu regeerd Heer Bugo; een aristokraat en volgeling van Bhaal over het dorp. Rebellen vechten waar ze kunnen, maar ze hebben wapens en man te kort.

Waarom een dorpje als Daggerford beschermen als een stad als Waterdeep kan worden aangevallen? Nou, Heer Bugo organiseerd zijn troepen om Baldurs' Gate en Waterdeep aan te vallen. En waterdeep is al beschermt door Blackstaff Arundsen en zelfs Elminster hemzelf... nee wij vechten voor ons dorp omdat 674 jaar geleden hier hetzelfde gebeurd is en wij vechten in eer van de goden, om het zwaard van Tempus te vinden, begraven ergens onder Daggerford...

Vanuit de kerkers en riolen onder de Black Stone Inn organiseren wij ons, om Heer Bugo ten val te brengen...

Moge onze daden wederklinken in heel Toril, moge de goden ons zegenen en bijstaan......Het goede zal overwinnen!''


Karakter:

Naam: Wodan Hammerfall
Leeftijd: 250
Ras: Dwerg
Klasse: Paladijn van Ilmater en ''Dwarven Defender''
Strijduitrusting: Oorlog-Hamer (Met een Rebellen Vlag) en Torenschild, Beplaat pantser
Uiterlijk: Een grote wilde rode baard woekerd over zijn kin. Zijn ogen zijn Felblauw en vol furie.
Innerlijk: Gediscipileerd en Ordelijk. Hij zal voor altijd vechtenvoor het goede en zal blijven vechten tot de dood. Eer en liefde voor zijn volk en land heerst in hem.
Achtergrond: Hij is als jongen opgeleid voor Dwergen Verdedinger, de elite verdedingers in Faerûn. Na een eeuw in dienst gezeten te hebben als verdediger van de Dwergen koning, is hij volgeling van Ilmater ''The Pain Bearer'' geworden. Nu schiet hij de rebellen te hulp, als leider en vecht hij tegen het kwaad in Daggerford

Karakter:

Naam: Valandil of Nargothrond
Leeftijd: 256
Ras: Elfen Prins
Klasse: Strijder
Strijduitrusting: Zijn harnas is van ijzer en volbeplaat, de harnas is licht van kleur met een zilverrandjes eraan
Uiterlijk: Lang blond haar in een elfen kwapsel
Innerlijk: Netjes opgevoed, keurig en gedisciplineerd. Al luisterd hij niet naar de koning zelf, hij is erg strijdlustig en helpt iedereen die hij helpen kan
Achtergrond: Hij heeft veel geleerd van zijn vader en heeft van heldhaftige strijders leren vechten en zo is alles wat hun wisten door gebracht aan hem.. maar zijn vader wild niet dat hij aan deze strijd deelneemt. maar Valandil wil niets liever dan de rebellen helpen. te strijden voor vrijheid..


Hij schreef een briefje voor zijn vader met daarin..

Beste vader,

Ik kan niet toe blijven kijken dat wij drek verliezen van het kwaad.
Daarom heb ik deze beslissing genomen,
Ik ga de rebellen helpen te strijden zoals ik altijd al heb gewild.
Omdat ik een prins ben wil niet zeggen dat ik kan blijven zitten toe kijken.
Kom me niet opzoeken, ik keer niet terug tot we de strijd gewonnen hebben...

Uw zoon

Hij stond op en deed zijn harnas om. Hij pakte zijn zwaard en deed deze in zijn schede. Liep de trap toen af naar buiten draaide zich om naar het kasteel... "Moge de goden u beschermen" Boog licht en stapte op zijn paard en reed naar de strijd

Al zwetend stond Wodan te hakken. Zijn harnas had hij op de grond gelegd net zoals de rest van zijn uitrusting. Met 3 andere mannen stond hij in een tunnel, te hakken de in aarde. De mannen waren vrolijk en zongen liederen over helden daden terwijl ze werkten, maar de angst was duidelijk te voelen. De tussen moest binnenkort af, de gewonden stapelden zich op en de pporten waren uiteraard gesloten door Bugo. Nu moest ene tunner onder de muren door een doorgang vormen... Stevig hakte Wodan door, hoe sneller de tunnel af zou zijn. Hoe sneller de gewonden en doden afgeleverd konden worden, en spullen konden worden gesmokkeld...

Hij kwam bij een grote afzetting aan... Nam toen een andere weg..
die ook niet kon worden betreden. hij moest iets anders verzinnen maar wat. Hij keek rond of hij misschien iets kon vinden dat hem kon helpen..
Maar helaas.. Hij stapte van zijn paard af en zag dat dit stuk stuk zwakker was dan de andere stukken en begon er met zijn zwaard in te hakken...

Na een paar uur gehakt te hebben. Hoorde ze een paard aan de anrdere kant. ''Snel loop trug en verberg jullie mannen!'' fluisterde Wodan. De mannen renden terug en Wodan pakte zijn hamer. Een zward stak meerdere malen door de grond heen. De Tunnel was ondekt! Wodan ging in gevechtshouding staan en bereidde zich voor op wat komen zou gaan...

Er onstond een scheur in de grond te groot om te ontwijken en viel er door heen. Viel toen op zijn rug kreunde even van pijn.. Bleef even liggen voor hij overeind kwam..

Wodan schrok van de elf. Maar deinsde niet terug. Hij greep de elf en gooie hem een stuk verder de tunnel in, waarna hij met zijn zware stalen laarzen op de keel van de elf ging staan. ''Wie ben je en wie dien je?'' zei Wodan met een zware luide stem. Een paar van de mannen grpeen hun speren en richtte de punten op de elf

"Ik dien niemand.." Zei hij moeilijk.. "En ik kom om de rebellen te helpen" Voelde de het gewicht van de dwerg op zijn keel.. "En ik neem aan dat jullie tot hun behoren.." Hij keek de dwerg aan.. "Dus u zo vriendelijk wilt zijn..."

''Niemand hè?'' Wodan zette zijn voet weer op de koude modderige grond. ''Sluit hem op mannen, neem zijn spullen in beslag en geef ze aan mij. Wij komen er wel achter, vuile slang, niemand zal onze vrijheid afnemen!'' Hij duwde de elf naar voren de tunnel uit.

"Wacht!.. voor je verdere acties onderneemt.." Pakte zijn helm beet en zette deze af.. "Mijn naam is Valandin of Nargothrond.. Een elfen prins daarom dien ik niemand, en ik heb besloten te helpen met de strijd tegen de gene die de slechte pad belopen.."

''Sluit hem op totdat ik dit kan verifieeren. Sorry Elf zo gaan wij met elke nieuweling om'' hij sloeg op zijn borst als saluut en liep terug de modderige donkere tunnel in om zijn spullen te pakken.

Kon het aan de ene kant wel begrijpen, gewoon uit voorzorg.. als zijn vader hem maar niet kwam halen.. hij gaf uit vrijwilligheid zijn spullen aan de dwergen.. "Ik zal mee lopen zonder enige moeilijkheden te veroorzaken.."

Wodan kwam terug met zijn spullen en trof een van de dwergen aan met de spullen van de elf. ''Op de plaats rust soldaat, goed werk'' hij keek door de spullen en trof een icoon aan van een bekend Elven clan in het oosten.. Deze Clan stond bekend om hun goede geaardheid en zwaarvechters. Er bestond dus geen mogelijkheid dat hij vrijwillig Bugo steunt. Wodan liep de tunneluit en het riool in. De vieze walm drong tot diep in zijn neus, maar na deze tijd merkte Wodan er weinig van. HIj leip door de gangen en dropte zijn spullen in zijn kamer. Waarna hij zijn tocht vervolgde naar de gevangenis...

Leunde tegen de wand aan.. afwachtend of ze al bewijs hadden hem vrij te laten.. Zoals hij zei zou hij geen moeilijkheden veroorzaken.. Hoorde voetstappen naderen en keek die richting uit..

Hij kwam aan in een ruimte met verschillende deuren. Hij opende een luikje in de deur en zag de elf staan. Hierna opende hij de deur. ''Sorry, maar we kunnen niks riskeren. Dus jij komt uit het oosten? Wat zijn je kwaliteiten?''

Een glimlach verschijnt tussen de wilde baard van Wodan. ''Hoe kan het ook anders. Nou goed dat je er bent. Ik zal een slaapplaats voor je uitzoeken en je dadelijk rondleiden, vanavond ga je met mij mee, we hebben ons oog op een wapenvooraad laten vallen. Kom maar even mee, ik ga je spullen halen.'' De brede dwerg raaide zich om en liep met stevige passen, door de smalle gangen.

Grijnsde zelf ook de dwerg wist er erg veel van af. Met zijn lange benen nam hij niet al te grote stappen en volgde de dwerg. "Bedankt.. Ik ben duidelijk in het goede gat gevallen" grijnsde weer...

Een luide lach klonk. ''Ik neem aan dat je het hele verhaal achter deze oorlog weet? Het is belangrijk te weten waarom en waarvoor we vechten''

Wodan opende een zware houten deur en stapte naar binnen. Het kamertje was niet erg groot, net genoeg voro een bed, kast, 2 stoelen en een bureau. De muren waren beplakt met plattegronden en eenschilderij van een dwergen hal. ''Neem plaats'' Wodan wees naar een stevige houten stoel van dwergen afkomst. Wodan ijsbeerde wat voordat hij begon met vertellen. ''Een tijdje geleden, stormde een leger, onder commando van de aristokraat Heer Bugo, daggerford binnen. Vanuit hier coordineerde hij aanvallen op Baldurs' Gate en Waterdeep, die keer op keer mislukten. Na een tijdje onderdrukt geweest te zijn. Zijn de inwoners zich gaan verzetten tegen de tyrant. Er werd gefluisterd dat het verloren zwaard van de Gevechts God Tempus, verborgen zou liggen onder daggerford, dit zwaard zou de tyrannie van Bugo vermorzelen en het goede zou zegenvieren. Ik ben hier 2 maanden geleden binnenkomen vanuit mijn dwergen clan in the Spine of the World. Net als veel van de mannen en vrouwen hier verschillen we van rassen, beroepen en afkomst. Maar ols geloof in vrijheid bind ons!'' Wodan slaat hard met zijn vuist op tafel, en lacht luid.

Dacht eventjes na... "Heer Bugo.. de naam heb ik eerder gehoort.. alleen ik vind hem den rank heer niet waardig.. Maar het zwaard is nog niet terecht?" Keek de dwerg vragend aan...

''Nee, het is tenslotte ook een mythe. Maar zelf wij in onze dwergen hallen kennen het verhaal. Eeuwen geleden is het voor het eerst naar voren gebracht. We geloven erin met volle teugen'' Hij liep naar een kleine kast, opende die, en haalde er de uitrusting van de elf eruit. ''Hier, ik geloof dat dit van jou is''

"Ja dat klopt.. Het zal morgen goed van pas komen.." Keek even naar zijn uitrusting.. "Als dwergen ergens vol op in geloven.. Dan zal ik er ook in geloven.." Zei hij vast beraden.. "En ik ga niet weg tot deze oorlog tot een goed einde is gebracht..."