Darkness over Daggerford

Wodans hand stond nog steeds omhoog en de karavaan reed langzaam dichterbij... Plotseling vloog zijn hand omlaag en 10 sterke rebellen vlogen in alle macht op de karavaan af... de soldaten namen posities in en probeerden de rebellen tegen te houden, maar toen ze de furieuze dwerg bewapend met hamer en toren schild zagen komen samen met de elf snel en bewapend met zwaard, sloeg de angst toe... Wodan rende met alle macht op een soldaat en sloeg zijn hoofd in met een zwaai van zijn hamer... waarna hij de kar in sprong en de bestuurder ietwat minder geweldading de kar uit leidde...tenslotte was de bestuurden geen onderdeel van het regime...

Hij schakelde de rest van de bewakers uit met ruwe zwaaien van zijn zwaard die hun schilden in meerdere stukken lieten breken en hun zwaard verwonde en vervolgens dode...

Het was doosstil, de mannen hallende snel de wagens leeg die gevult waren met prachtige zwaarden, lanzen bijlen en bogen, en zelfs meerdere harnassen....Wodan liet de bestuurder gaan en liep vlug terug om mee uit te laden...

Keek om en zag iemand weg rennen.. Hij herkende hem.. Het was een elf dat was zeker.. Maar hij wist even niet meer wie het was.. En ineens wist hij het weer. Het was de elf die zeker vijftig jaar de vertrouwde hand was van zijn vader. Tenminste dat dacht zijn vader. Hij heeft hem nooi vertrouwd hij had altijd het idee dat hij op de troon van zijn vader aasde.. gromde...

De wapen waren binnen... ''Terugtrekken!!'' schreeuwde Wodan en de mannen sprintte terug naar verschillende ingangen van het complex...

Hij wilde hem wel volgen. Maar dat was nu het slechtste idee die er op het moment was. Dus volgde de andere maar naar het complex. Hij vertel Wodan later wel wat er aan de hand is.. Hij hoopte alleen dat zijn vader oke was..

''Ik weet zeker dat je vader, zo capabel als hij is, voor zichzelf kan zorgen. Maar ik kan je niet verplichten hier te blijven'' hij zette zijn hamer neer en probeerde zich uit zijn harnas te hijsen.

Hij schudde zijn hoofd.. "Nee ik blijf hier.. Mijn vader kan wel voor zich zelf zorgen, dat weet ik zeker.." Was daar minder verzekerd over dan dat hij klonk.. Maar hij bleef hier, Zijn vader kon in het kasteel niks overkomen..

''Goed zo, probeer wat te rusten en wat te wennen aan deze plek'' hij was bijna zijn harnas uitgekropen...

Hij knikte en als hij onderweg naar de rust plaats liep trok hij zijn harnas uit.. Hij wist de naam van die gene niet meer, want zoals Valandil in het kasteel was durfde hij sowieso niks te doen.. Hij hoopte dus nu hij weg was dat hij nog niks kon maken. want zijn vader vertrouwd hem blinde links..

Wodan liep zoals gewoonlijk, naar de grote hall. Deze hal was vroeger en grote verzamelplaats voor organisch afval en dat is tot op nu nog steeds te reuken. Een aantal mannen stonden rondom een tafel een kaart te bekijken en kleine pionnen te verzetten... ''Aah Wodan goed dat je er bent, laten onze situatie eens gaan bekijken'' sprak een elf, die er uit zag als een magier.

Hij ging liggen op de plek die hij als rustplaatje aangewezen kreeg. Keek lang voor zich uit. En toen opzij, hij hoopte dat de elf van eerst zijn kans niet al gegrepen had.

''Hmm jaah'' klonkt meerdere keren terwijl de hoger gerankte personen de kaart bekeken. Het leek erop dat Bugo op reis zou gaan en zijn kasteel achter zou laten terwijl een adviseur zou regeren...deze adviseur stond bekend geen taktisch inzicht te hebben, wat zou betekenen dat een massale bestorming misschien niet ver lag... moeilijke keuze moesten gemaakt worden...

Langzaam viel de elf inslaap. Hij was wel wat moe, al zullen de strijden in de toekomst veel zwaarder kunnen zijn. Maar voor nu ruste hij uit.

Ook Wodan keerde vermoeit van het prate en luisteren terug naar zijn kleine kamertje. Hij zette zijn hamer en harnas netjes weg. En ging op zijn prachtige uit steen gehakte bed liggen dat hij eens geschonken kreeg na een succesvolle operatie, en die met een hoop moeite ooit naar zijn kamer gesleept is. Hij dommelde al vlug in slaap en droomde over thuis, waar het bier vloeit, het riekt naar vlees en gesmolten metaal en waar dwergen met trots hun baarden verzorgen...

Zijn slaap bleef niet ongestoort. Hij schrok rond middernacht wakker hij zuchte diep en haalde een keer zijn hand door zijn haren. Sloot daarna weer even zijn ogen en dacht rustig na.. Hij moest zich niet zo'n zorgen maken. Om wat waarschijnlijk niks is..

Wodan sliep vast en droomde nog steeds over zijn thuis... De morgen was niet ver weg meer, en langzaam klom de zon omhoog, zijn stralen streelde de heuveltoppen en als een gloed van licht reflecteerde de dauwdruppels op het sprankelende gras de zon. Vogels floten vrolijk en hier en daar staken verschillende magische wezens hun kop uit hun burcht, om de zon te begroeten.

Veel had hij niet meer geslapen, misschien nog één of twee keertjes. Maar eindigde opnieuw wakker. Hij gaapte een keer en hoorde zacht de vogels fluiten. "Het is alweer ochtend" Fluisterde hij zacht. En stond toen maar op..

Ook Wodan werd langzaam wakker, hij wreef eens flink in zijn ogen en rekte zich uit. Een nieuwe dag begon, een dag vol onzekerheid... Wodan ging zitten en zette zijn voeten op de koude betegelde grond, die besmeurd was met stof...

Hij deed de deur van de kamer zacht dicht zodat de rest niet wakker zou worden door hem. Liep over de gang heen, de rimpels op zijn voorhoofd liet iedereen merken die langs liep dat hij diep na dacht..

Wodan stond op en trok zijn kleding aan, toen hij voetstappen hoordeo p de gang. De galmden een beetje, maar hij hoorde dat het zeker geen soldaat was, meer iemand die met zachte passen liep, alsof het een elf was. ''Wie gaat daar?'' vroeg Wodan terwijl hij naar zijn Hamer greep, voor het ergste geval... Eventjes bleef het stil..

Hij hoorde Wodan.. "Ik ben het Valandil.." stond voor zijn deur stil.. Wodan was erg waaks. En kwam dus niet zomaar binnen voor hij drek zijn hammer voelt..

''Aah Valandil, Sorry, ik moet gewoon waakzaam zijn. Kom binnen.'' Wodan leunde zijn hamer weer tegen de muur. ''Wat doe je zo vroeg hier?'' Wodan begon wederom met het aantrekken van zijn normale kleding...

"Ik werd wakker.." Hij kwam naar binnen. "En wel meer dan één keer" Keek Wodans kamer rond.. "Ik kon niet slapen en het komt echt niet door de bedden.. Dat weet ik in iedergeval zeker"

''Visioenen? Dromen? Dat ken ik, ik ook over mijn dwergenland...Kom zitten vriend, wat zit je dwars?'' Hij liep naar een klein houten tafeltje, en pakte een kam, waarmee hij zorgvuldig zijn grote rode baard begon te kammen...