Darkness over Daggerford

"Ik natuurlijk.. "Grijnst lichtjes.. "Na zeker zo'n 200 jaar kan ik eindelijk iets groots doen.. Iets wat ik altijd al had willen doen.. Anderen helpen.. Als wij gewonnen hebben, hebben we iedereen die aan onze kant staat geholpen.. Dit is iets wat mijn plaats echt waardig maakt.."

''Mag ik alsnog je naam hebben, vreemdeling?'' Zijn grip om zijn hamer verstevigt.

''Wees verwelkomt Valandil, ik zal je je slaap plek en ruimte aanwijzen, dan kun je op kracht komen'' hij opende de deur en liet Valandil merken dat hij voro mocht.

"Dank u" Hij merkte dat hij voorop mocht lopen en liep als eerstes de deur door, wist alleen niet precies waar hij heen moest omdat hij de weg hier nog niet kende..

Wodan haalde al snel de elf in. En wees naar rechts. ''Volg mij Valandil'' Met grote stappen liep Wodan door het vochtige toevluchtsoord.

Volgde de dwerg met rustige passen hij kon de dwerg gemakkelijk bij houden op deze manier.. Hij keek soms wat rond, hij voelde zich veel meer op zijn gemak hiet als in het kasteel waar hij woonde.. meer rust terwijl er toch iets ernstigs aan de gang was...

Wodan liep een grote zaal in. De zaal werd oorspronkeling gebruikt als opslag, maar nu was de zaal propvol gestampt met stapel bedden en kisten. ''Nu slaap je hier, tussen de soldaten.'' De soldaten stonden op en groette de efl, waarna de saluteerden naar Wodan

Knikte Wodan toe, en groete de soldaten terug. "Het is weer wat anders dan al die luxe, tot blij toe ook.." Vond het alles behalve erg.. "Dus leg je ook nog je plannen uit voor vanavond?.."

''Nou, vanavond brengt de smid in Daggerford zijn spullen naar het kasteel. Hij zal bewaakt worden voor soldaten maar 1 van die soldaten is er een van ons. Wij vallen hem aan en gaan er vandoor met de wapens en harnassen'' Wodan glimlachte met een brede trotse lach

"Goed plan Wodan.." Glimlachte ook breed. Vond de plan zeker een goed idee, maar het zou een plan zijn waar hun maar éénmalig in zouden trappen dacht hij in iedergeval.. "Is het geen plan waar ze maar éénmalig in zouden trappen?"

"Dat zou het zeker zijn.. ik zal hun me volle honderd procent geven" Grijnsde breed "En rond welke tijd van de avond wilt u binnen vallen?"

''Verken onze gangen en kamers. Leef je even in en wen aan onze gebruiken, ik kom jullie halen als de tijd er is'' Wodan saluteerde en liep de kamer uit.

Knikte weer en begon rond de kamer te lopen, het was echt heel anders dan hij gewend was.. maar dat hield hem niet tegen. Wat verandering kon geen kwaad het had een goed doel..

Wodan betrad de barakken waar zijn mannen zenuwachtig wachtten. Hij stoote met de onderkant van zijn machtige hamer op de stenen vloer. ''Mannen! We zullen strijden vanavond! Houd moed en wees sterk! Moge Tempus onze slagen sturen en mag machtige Kord ons moed geven!'' De mannen die varieerden van ras, klasse en leeftijd schreeuwen uit vreugde en bloedslust, veel van hun zou sterven gedurende de maanden dat ze hier zitten, maar ze zullen sterven voor hun god, voor eer en voor Daggerford!

Hij keek rond.. zag veel verschillende rassen, hij had nog nooit zoveel verschillende soorten bij elkaar gezien.. Hij ging wat vooraan staan.. Luisterde naar niet te grote speech van Wodan.. Wat energie wekkend was.. want hij begon gewoon mee te schreeuwen uit vreugde bloed en vechtlust..

Op dat moment stormde een soldaat binnen. ''Het gaat beginnen!!'' schreeuwde de soldat die duidelijk behoorlijk opgefokt was. Wodan greep zijn machtige hamer stevig vast. ''Vandaag zullen er schilden breken, vandaag zullen er leven verloren worden, maar wij zullen zegenvieren! Voor Daggerford!'' Schreeuwde Wodan en hij stapte vlug de baraken uit en het netwerk van gangen in. ''Vanaf nu moeten stil zijn, we morgen niet opgemerkt worden.'' De soldaten die Wodan volgden waren gekleed in leer en stof in plaats van staal en metaal. Ze hielden bogen en zwaarden vast en met geheven hoofd volgde ze de dwerg.

HIj wachte maar af.. Zijn harnas zou hun zeker verraden, dus als de strijd zou beginnen zou hij zich er volledig in gooien...

Rustig liepen de mannen door de tunnels en opende een luik. Achter het luik zat de Black Stone Inn en taveerne gevreest door de soldaten en een veilige plaats voor criminelen. Langzaam liepen de rebellen de taveerne uit hun wapens verbergend... Wodan stelde zich op achter een klein huisje, dat naast het pas van de bewaakte karavaan stond... Zij hand hield hij omhoog om het teken te geven..

Hij stond naast Wodan.. en Had zijn wapen al in zijn handen.. Maar wachte rustig en netjes af..

Wodans' grip om zijn hamer verstevigde. Zijn hart bonsde maar een dwerg zou zich nooit aan de strijd willen ontrekken. Hij keek om het hoekje en zag dat de karavaan begon te rijden... 6 soldaten beschermden de karavaan...bewapend met schilden en speren....gekleed in wit en blauw zagen deze soldaten er werkelijk intimiderend uit... de mannen waren bang maar bereid te sterven voor Daggerford...

Hij was niet echt bang te sterven, want als hij zou sterven zou hij in iedergeval in eer sterven. Maar hij was van plan de vijand alles tegeven wat hij in huis had en zou geen man sparen..