Darkness over Daggerford

Ging dus zitten.. "Het waren een paar beelden uit het verleden. Ik hield die elf altijd in de gaten, dat was ook vast de reden dat er nog niks gebeurt was. Mijn vader zag hem als een betrouwbaar iemand en hij vertrouwd hem blinde links.. Maar voor mij kwam hij altijd over als iemand die naar mijn vaders troon aasde.." Was toen even stil.. "En daarna kreeg ik beelden te zien met hoe.. hoe hij mijn vader doden.."

''Dat zou kunnen betekenen dat hij zich gealieerd heeft met Bugo, dit is dus niet goed'' Hij wreef eens door zijn baard...

"Het zou best kunnen. Al hoop ik van niet" Hij keek richting de grond. Hij dacht na over wat hij zou kunnen doen. Of wat er nu zou gaan gebeuren

''We moeten actie ondernemen, Bugo maakt vrienden en hoe langer we hier zitten hoe meer vrienden hij maakt... Kom met me mee, we gaan het bestuur wakker maken.'' Hij trok een tuniek aan en maakte vlug wat vlechtjes in zijn baard, waarna hij met hamer de gang op liep...

"Goed.." Hij had zijn uitrusting al aan gedaan toen hij wakker werd. met zijn zwaard in zijn schede die bij zijn heup vast gelegt was

Eventjes later zater 5 mannen en vrouwen aan een grote houten tafel met een kaart erop. ''We kunnen niet lang meer wachten, we moeten vechten voor glorie!'' schreeuwde Wodan kwaad....

Hij keek naar de 5 mannen en vrouwen die rondom de tafel zaten. Keek toen weer naar Wodan.

''Laten we vechten met zijn allen, met alle macht het kasteel bestormen!'' De mannen en vrouwen keken elkaar aan en knikten....''We zullen ons voor moeten bereiden, maak iedereen wakker, komende tijd gaan we trainen...en onze boeren omvormen tot helden!''

Toch had hij al het gevoel dat het te laat was. Voor zijn vader in iedergeval. Maar hij wachte het af en bleef zo rustig mogelijk. Hij luisterde aandachtig naar Wodan..

Wdoan snelde weg, met kleine snelle stappen stormde hij door de gangen en stoffige riolen, tot hij bij de slaapzaal aan kwam. ''Iedereen wordt over engele ogenblikken in de grote zaal verwacht!'' schreeuwde hij, waarna hij weer weg snelde de gangen in...

"Maar Wodan?.. hoe wilt u het dan aanpakken???" Keek hem vragend toen hij naar binnen kwam

''Hard werken en dedicatie. Jij als Zwaarmeester, zal een deel van de soldaten opleiden. Ik moet even weg, mijn dagelijkse gebeden moeten nog gedaan worden, ik zal zo wederkeren'' Wodan saluteerde, en keerde zich om. Hij liep de gangen in naar zijn kamer toe, waar hij op een klein rood matje neer knielde en begon te bidden...

"Goed.." Hij had nog nooit andere mogen opleiden, enkel hij werd opgeleid al wist hij al erg veel. Maar had er dus ook wel een beetje zin in. Ondanks de omstandigheden

In zichzelf mompelde Wodan een tijdje. Hij vroeg om steun, kracht en eer. Hij sprak met zijn god; Moradin, die zoals het verhaal gaat, de dwergen had geschapen uit edelstenen, steen en metaal...

Hij ging opzoek naar een grote plek om de onopgeleide strijders op te leiden tot sterke strijders die voor vrijheid zullen strijden. Na een tijdje zoeken vond hij een plek, voor hij iedereen een zwaard gaf liet hij ze eerst oefenen met een stok. En als hun de basis onder controlle gaf hij hun zwaarden.

Wodan liep op en neer naar verschillende plekke, waar we vele rebellen getrained werden. Het verliep wat moeizaam, en orde houden was niet makkelijk. Maar men merkte snel dat Wodan veel respect kreeg van zijn mede krijgers. Zijn hamer regeerde met gerechtigheid en eer, in de regimenten.

Hun kregen het al redelijk goed door.. Hij grijnsde hij was er wel trots op. En hoe beter hun waren hoe meer kans op overwinning.
"Jullie doen het goed zo..."

Wodan liep nog steeds rond te paraderen. Streng keek hij naar de rekruten, zoals dat ook thuis gedaan werd. Waar soldaten trainen en pure discipline nomaal waren. Tja het land van de mensen, elfen en andere wezens was wel even anders.

Hij was ook redelijk streng maar bleef wel redelijk..
Het ging wel om iets erg belangrijks.. De toekomst van elk wezen dat een kloppend hart heeft en een goed hart.
Zoals de wereld nu voort leefde kon het gewoon niet langer...

De tijd verstreek langzaam. En de training was zwaar. Maar bijna elke man er vrouw binnen het rebellen fort, volgde die training zonder vragen. Er werden zalen ingericht met gevechts dummies en schutters doelen. Zalen met kleine tempels erin. Zalen met boeken, waar de tovenaars hun kennis konden uitbreiden. Er werden zelfde expedities de natuur ingeleid om druides en dolers te helpen trainen. Werk was in volle gang, maar net als hun zat de vijand ook niet stil...

~Vader hou vol alsjeblieft, als u nog leeft alsjeblieft wees op uw hoeden~ Smeekte hij in gedachte...
Terwijl hij iederes training met zwaarden voorzetten ook ging hij te werk met wat kleine mes achtige voorwerpen ook daar heeft hij zich goed in getraind..

Wodan liep naar een paar rekruten toen een, deed wat vaardigheden voor. Hij liep verder door het hele complex, om vervolgens door te lopen naar de tempel van Moradin, de god van de dwergen en de meester smidse.

Duur het geven van zoveel training voelde hij wel de energie uit zijn lichaam stromen.
Maar ging door tot hij echt niet meer door kon..
Veel rekruten begonnen ook energieloos te raken en laste een kleine pauze is van 15 minuutjes

De tafels in de hal werden bedekt met vlees, en mede. De rekruten genoten van het eten, dat zeker na deze dag verdient was.

Hij ging zitten en zuchte diep, iedereen heeft zeker zijn best gedaan.
Hij dacht na en dat kon je van zijn gezicht lezen door de diep gezette rimpels op zijn voorhoofd...